The South China Sea Saga Continues*

P , by

10295713_10153436238876527_3804085321284675019_n

Introduction

On 29 October 2015, the Arbitral Tribunal constituted under Annex VII of the 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea (“LOSC”) on the initiative of the Philippines rendered its highly anticipated Award on Jurisdiction and Admissibility in the Philippines v China case. The Tribunal found itself competent to rule on seven out of fifteen submissions lodged by the Philippines, whereas it will decide whether it has jurisdiction over the remaining submissions at the merits stage. Although the Award addresses preliminary issues it is valuable for it deals with a range of issues of particular interest with respect to international law and the law of the sea as well as because it may serve as a precursor for what will follow in the examination of the merits. In any event, the Award is another sequel to the long-standing South China Sea (“SCS”) conundrum, while definitely there is more to come.

The South China Sea dispute

In 1948, China published an atlas depicting a dotted line encompassing the entire SCS region, but it was only in the 1970s that these assertions were contested owing to the emergence of new states during the decolonization era (the states bordering the SCS are China, Vietnam, the Philippines, Malaysia, Brunei, Singapore and Indonesia as well as Taiwan). The situation deteriorated after China reacted  via a Note Verbale in 2009  to the submission of Vietnam (a joint submission was also filed during that period by Vietnam and Malaysia) to the Commission on the Limits of the Continental Shelf (“CLCS”) claiming continental shelf rights beyond the limit of 200 nautical miles (“nm”) perforce Article 76(8) of the LOSC. In its Note Verbale, China stated that it asserts sovereignty over all island formations (Pratas Islands, Paracel Islands, Scarborough Shoal, Spratly Islands) hemmed in a “nine-dash line” (or “U-shaped” or “bull’s tongue” line) illustrated in map attached to the Note  and, accordingly, claims sovereign rights and jurisdiction over the waters, seabed and subsoil adjacent to those features’ coasts. This was the first time China had circulated a map depicting the “nine-dash” line through an official document. Readmore..

Tουρκία και Δίκαιο Θάλασσας: δύο άσπονδοι εχθροί

P , by

turkey-map

Με το πέρας της μακροβιότερης διεθνούς συνδιάσκεψης του ΟΗΕ (Τρίτη Διεθνής Συνδιάσκεψη ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας 1973-1982), η διεθνής κοινότητα είχε καταφέρει να εκπονήσει ένα περιεκτικό κείμενο, ένα «σύνταγμα των ωκεανών» όπως χαρακτηρίστηκε, τη Σύμβαση ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας 1982 («Σύμβαση ΔΘ»). Η Σύμβαση ΔΘ κωδικοποίησε προϋπάρχουσες αρχές εθιμικού δικαίου εισάγοντας, παράλληλα, καινούργιες έννοιες. Μερικά από τα επιτεύγματα της Σύμβασης ΔΘ είναι ο καθορισμός του ανώτατου ορίου της χωρικής θάλασσας στα 12 ναυτικά μίλια («ν.μ.») (1 ναυτικό μίλι = 1852 μέτρα), ο θεσμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης («ΑΟΖ») πλάτους 200 ν.μ., η έννοια του αρχιπελαγικού κράτους, η θεσμοθέτηση της διέλευσης transit μέσω στενών διεθνούς ναυσιπλοΐας, η αναγνώριση στα νησιά ισότιμου καθεστώτος με τα ηπειρωτικά εδάφη, η εγκαθίδρυση μηχανισμού επίλυσης διαφορών και άλλα. Ενώ, όμως, η πλειοψηφία των κρατών υποστηρίζουν τη ρύθμιση των θαλασσίων υποθέσεων με βάση τη Σύμβαση ΔΘ (167 συμβαλλόμενα μέρη), η Τουρκία αρνείται να προσχωρήσει σε αυτή. Αφορμή για το παρόν κείμενο αποτελεί καταψήφιση από πλευράς Τουρκίας -για άλλη μια χρονιά- του ετήσιου ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ («ΓΣ») για τους Ωκεανούς και το Δίκαιο Θάλασσας.

Readmore..

Συνέδριο “Energy at Sea: Old Problems, New Challenges”

P , by

DOC.20151030_.1278566_.DSC_0647_

ΕΠΙΤΥΧΕΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ*

ΜΙΑΣ εξαιρετικής σημασίας ενεργειακό συνέδριο με νομικές προεκτάσεις έλαβε χώραν την περασμένη βδομάδα, μεταξύ 22-23 Οκτωβρίου στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τίτλος του συνεδρίου ήταν «Η ενέργεια στη Θάλασσα. Παλιά προβλήματα, νέες προκλήσεις» και σε αυτό συμμετείχαν καταξιωμένοι ξένοι και Έλληνες ακαδημαϊκοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, μεταξύ των οποίων η Catherine Redgwell, καθηγήτρια του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο Vasco Becker-Weinberg από το Πανεπιστήμιο NOVA της Λισαβώνας, ο Σωτήρης Λέκκας από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο Σταύρος Πανταζόπουλος του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Δρ Κωνσταντίνος Φίλης, ο Υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτης Σέργης κ.ά.
Readmore..

Emerging Voices: The Law of the Sea as a Tool for Stability and Progress in the Eastern Mediterranean Sea*

P , by

lost_law_of_sea_treaty

On the verge of the 21st century, the discovery of “Noa”, a gas field offshore Israel, reinvigorated the Eastern Mediterranean (East Med) states’ interest in the sea. Additional hydrocarbon deposits were found in the sea waters adjacent to Israel, Gaza, Cyprus and Egypt, while the United States Geological Survey estimated that the Levant Basin alone contains 1.7 million barrels of oil and 122 trillion cubic feet of natural gas. These developments made the regional states realize that, in order to avail themselves of the immense underwater wealth, they should first demarcate their maritime space in conformity with the law of the sea rules. This post analyses the maritime boundary delimitation agreements concluded so far in the East Med. It should be pointed out that these are the first EEZ delimitation agreements to have been signed in the Mediterranean Sea. Perhaps the most noteworthy features of these arrangements is the use of the median line and the adherence of Israel to the 1982 Law of the Sea Convention (LOSC or the Convention) rules on the EEZ and maritime delimitation, despite the fact that it is not a state-party to the Convention.

In particular, four East Med states proceeded with the conclusion of bilateral maritime boundary delimitation agreements; the first delimitation agreement between Egypt and Cyprus in 2003 was followed by another two between Lebanon-Cyprus in 2007 (pending ratification by Lebanon); and Israel-Cyprus in 2010. All three agreements are concise and comprise five virtually identical articles each. Undoubtedly, maritime boundary delimitation is a pivotal function within the realm of the law of the sea. As the Arbitral Tribunal in the Bangladesh/India Award stressed:

“The importance of stable and definitive maritime boundaries is all the more essential when the exploration and exploitation of the resources of the continental shelf are at stake… the sovereign rights of coastal States, and therefore the maritime boundaries between them, must be determined with precision to allow for development and investment (emphasis added).”

Even though the East Med states maintain variant positions on maritime affairs, they have perceived the utility of the law of the sea apparatus in facilitating hydrocarbon exploration and exploitation, hence they decided to act within its ambit and collaborate with a view to gaining multiple profits from the energy windfall.

Readmore..

Η ανάγκη θαλάσσιας στρατηγικής*

P , by

Screen Shot 2015-07-11 at 12.09.08

ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ/ΑΟΖ

Επιστημονική εισήγηση, με θέμα την άσκηση κρατικών αρμοδιοτήτων στον θαλάσσιο χώρο, ως επίδειξη «δεσπόζοντος συμφέροντος», παρουσίασε ο υποψήφιος Διδάκτορας Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου Νικόλας Ιωαννίδης.

Η ενεργειακή πολιτική της ΚΔ πρέπει να συνεχιστεί, αφού η παραχώρηση αδειών εξερεύνησης και εκμετάλλευσης εντός της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας αποδεικνύει έμπρακτα την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του κράτους.

Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσόγειου από το 2003 και εντεύθεν δημιούργησε, αφ’ ενός, νέα γεωπολιτικά δεδομένα και, αφετέρου, νέες ανάγκες και προοπτικές όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα προς εκμετάλλευση κράτη. Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της Κύπρου, οι οριοθετήσεις της ΑΟΖ με γειτονικά κράτη όπως η Αίγυπτος (2003), ο Λίβανος (2007) και το Ισραήλ (2010), παρέχουν πλέον στην Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) τη δυνατότητα να ασκήσει μια σειρά από δικαιώματα, όπως αυτά απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας.

Readmore..

Why Mauritius and the UK are still sparring over decolonisation*

P , by

Still on lease: the Chagos island of Diego Garcia. NASA via Wikimedia Commons

 

The UK may have granted Mauritius independence in 1968, but it remains closely tied to the Indian Ocean island nation – and it’s been locked in an on-off territorial dispute with it for decades. Decolonisation, it seems, is not so simple.

The Chagos Archipelago forms the British Indian Ocean Territory, one of the 14 British Overseas Territories. Although the archipelago was discovered by Portuguese explorers in the 16th century, France gained ownership of it after the Dutch abandoned it in the late 18th century. The UK only took possession of the islands as part of the Treaty of Paris after it captured Mauritius in 1810.

Decolonisation was given a major boost when the UN was instituted in the aftermath of World War II. Once self-determination was established as one of the pillars of the UN Charter (Articles 1(2) and 55), decolonisation movements started popping up everywhere. On top of that, the UN General Assembly in 1960 adopted the Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples, which sets forth the basic principles for the emancipation of peoples under colonial rule.

Against this backdrop, in the early 1960s, the UK and the people of Mauritius began negotiations with a view to a full British withdrawal. Mauritius eventually became an independent state in 1968.

Readmore..

Όταν ο απεσταλμένος του ΟΗΕ αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο

P , by

   ÍÅÏÓ ÅÉÄÉÊÏÓ ÓÕÌÂÏÕËÏÓ ÇÍÙÌÅÍÙÍ ÅÈÍÙÍ

Ο κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα

    Είναι παγκοίνως γνωστό ότι στα πλαίσια του Κυπριακού Προβλήματος συντελέστηκαν και συντελούνται σωρεία ενεργειών που αντίκεινται  στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται πως θα πρέπει να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την παρερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου, όπως αυτή στην οποία προέβη ο Ειδικός Σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Το παρόν κείμενο επικεντρώνεται και αναλύει συνοπτικά τη  δήλωση του κ. Άιντα ότι πολλά κράτη δεν θεωρούν τις σεισμικές έρευνες ως παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων, γιατί δεν οδηγούν σε εξόρυξη, καθώς η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) δεν είναι κυρίαρχη περιοχή. Readmore..

Επιμνημόσυνος λόγος στη μνήμη των πεσόντων στα Ίμια (Λευκωσία 1η Φεβρουαρίου 2015)

P , by

imia

Κάθε νέος σπουδαστής που περνά το κατώφλι της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού, όπως και οι σπουδαστές όλων των παραγωγικών σχολών αλλά και οι κληρωτοί στρατεύσιμοι, δίνουν τον στρατιωτικό όρκο, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστην εις την Πατρίδα.

Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.

Να μην τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών.

Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους.

Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.»

Αυτόν τον όρκο είχαν δώσει οι ηρωικοί πεσόντες στα Ίμια και τον τίμησαν άχρι τέλους: οι Αντιναύαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Αντιναύαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και Πλοίαρχος Έκτορας Γιαλοψός τηρώντας κατά γράμμα τον ανωτέρω όρκο υπερασπίστηκαν την τιμή και την αξιοπρέπεια του Έθνους εκείνη τη σκοτομήνιο νύχτα της 30ης προς 31η Ιανουαρίου 1996. Με τη θυσία τους πραγμάτωσαν, επίσης, όσα επέτασσε κι ένας άλλος όρκος, εκείνος των Αθηναίων εφήβων: «και αν τις αναιρή τους θεσμούς ή μη πείθηται ουκ επιτρέψω, αμυνώ δε και μόνος και μετά πολλών και ιερά τα πάτρια τιμήσω». Καθώς οι πολιτικοί ταγοί της χώρας είχαν φανεί για ακόμα μια φορά ανίκανοι να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, τα τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή επωμιζόμενοι αγόγγυστα το βάρος και αναλαμβάνοντας με παρρησία την ευθύνη που συνεπάγεται ο τίτλος του Έλληνα αξιωματικού.

Στις αρχές του 1996 Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν πολύ κοντά σε μια πολεμική σύρραξη για τις δυο ακατοίκητες βραχονησίδες των Ιμίων, τη Μικρή και τη Μεγάλη Ίμια. Οι συγκεκριμένες βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα, κάτι που δεν αποδέχεται η Τουρκία, πάγια προσπάθεια της οποίας είναι η δημιουργία «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Σε συνέχεια της κρίσης που είχε ξεσπάσει λίγες μέρες πριν, τα τρία στελέχη της Αεροπορίας Ναυτικού απονηώθηκαν με το ελικόπτερό τους από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996 για να εξακριβώσουν εάν η πληροφορία ότι Τούρκοι καταδρομείς είχαν αποβιβαστεί στη Μικρή Ίμια ισχύει. Φτάνοντας στην περιοχή επιβεβαίωσαν την πληροφορία, όμως καθώς απομακρύνονταν ανέφεραν βλάβη και χάθηκαν από τα ραντάρ. Ήταν, ουσιαστικά, μια αποστολή αυτοκτονίας αφού το ελικόπτερο δεν έφερε όπλα και εστάλη στην περιοχή υπό άσχημες καιρικές συνθήκες. Η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους είναι ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και αποπροσανατολισμού του πιλότου, ωστόσο η μη εξέταση των συντριμμιών του ελικοπτέρου από ειδικούς της κατασκευάστριας εταιρείας δημιουργεί ερωτηματικά για το τι όντως συνέβη, ενώ υπάρχουν πληροφορίες για κατάρριψη από τους Τούρκους.

Η θυσία των τριών παλληκαριών επιβεβαιώνει ότι η αυταπάρνηση και το υψηλό αίσθημα καθήκοντος είναι εγγενή και σύμφυτα χαρακτηριστικά του Έλληνα. Ενώ και οι τρεις γνώριζαν την επικινδυνότητα της αποστολής και, μάλιστα, κάποιος άλλος είχε αρνηθεί να πάει με τον Καραθανάση να πηγαίνει αντί εκείνου, εντούτοις δεν κιότεψαν. Οι μαρτυρίες για τη συμπεριφορά των τριών πριν τη μοιραία εκείνη πτήση είναι συγκλονιστικές: ο Καραθανάσης προτού φύγουν για την αποστολή ανέβηκε στο δωμάτιό του και έβαλε μερικά πράγματα σε ένα βαλιτσάκι. «Αυτά να παραδοθούν στη γυναίκα μου.» Μαζί με τα πράγματα εκείνα ήταν και η βέρα του. Τα προσωπικά του αντικείμενα λίγες μέρες αργότερα παραδόθηκαν στη σύζυγο του ηρωικού κυβερνήτη όπως και η βέρα τους, ο ίδιος όμως δεν επέστρεψε ποτέ». Ο Γιαλοψός είχε πει στον αδελφό του: «Γιώργο, σε δέκα μέρες θα πεθάνω», ενώ λίγες ώρες πριν την αποστολή έλεγε: «Τώρα μιλάτε με μένα, αύριο με την ψυχή μου». Το διαισθάνονταν, ήταν σχεδόν σίγουροι ότι θα πέθαιναν, ωστόσο όχι μόνο δεν προσπάθησαν ν’ αποφύγουν τον θάνατο, αλλά τον κυνήγησαν κιόλας! Το ότι γνώριζαν πως το μοιραίο θα επέλθει, γιγαντώνει τη θυσία τους γιατί φανερώνει ότι πήγαν να εκτελέσουν την αποστολή τους με πλήρη συναίσθηση του κινδύνου και όχι γιατί ήταν «τρελοί», όπως θα έσπευδαν πομπωδώς να τονίσουν οι δήθεν σώφρονες μανδαρίνοι κρυμμένοι πίσω από τα γραφεία τους. Οι τρεις ηρωομάρτυρες καθοδηγούνταν από τη συνείδησή τους και τον όρκο που είχαν πάρει. Δεν τους είχε καταβάλει ο ωχαδερφισμός και η ηττοπάθεια που διαβρώνουν συστηματικά τα θεμέλια της κοινωνίας μας εδώ και δεκαετίες.

Τούτα καταδεικνύουν εναργώς ότι, όσο κι αν κάποιοι το αρνούνται σθεναρά, το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού παραμένει διαχρονικά ανέπαφο και βρίσκει εκφραστές ακόμα και σε εποχές που επικρατεί η αντίληψη ότι υπάρχει μια γενικότερη κατάπτωση. Το γεγονός ότι νέα παιδιά -οι μαθητές της ΕΦΕΝ- πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν ένα τέτοιο μνημόσυνο, επίσης, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που παλεύουν καθημερινά στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα είναι ζωντανή απόδειξη ότι η λεβεντιά ακμάζει ακόμη σ’ αυτή τη γωνιά του κόσμου. Κανένας αγώνας και καμιά θυσία δεν πάνε χαμένοι. Τουναντίον, οι ηρωικές πράξεις των αδελφών μας αποτελούν σημείο αναφοράς για εμάς και επιβεβαίωση του γεγονότος ότι ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο. Κι αυτό μπορεί να το καταφέρει μόνο όταν αγωνίζεται για να προσπίσει τα ανώτερα ιδανικά της ανθρωπότητας, ήτοι την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τόσο του ιδίου όσο και των συνανθρώπων του.

Βέβαια, τα πολλά και ανούσια λόγια δεν ταιριάζουν σε τέτοιους ήρωες που έμπρακτα μας δίδαξαν τι σημαίνει θάρρος και γενναιότητα. Δεν αρκεί, όμως, να τους θυμόμαστε μόνο μια φορά τον χρόνο. Το καλύτερο μνημόσυνο για τέτοιους ανθρώπους είναι να εγκολπωνόμαστε τα ιδανικά για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους, να τα διαφυλάσσουμε, να τα προασπίζουμε και να προσπαθούμε να γινόμαστε ωφέλιμοι τόσο για την πατρίδα όσο και για τους συνανθρώπους μας.

Αντιναύαρχε Καραθανάση, Αντιναύαρχε Βλαχάκο, Πλοίαρχε Γιαλοψέ, οι εξής καβαφικοί στίχοι αφιερούνται στη μνήμη σας: «όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λένε για σας. Έτσι θαυμάσιος θα ‘ναι ο έπαινός σας.»

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Friction in the Cyprus EEZ: Analyzing Conflicting Claims under the Law of the Sea*

P , by

www.cyprusnewsreport.com

[Nikolaos A. Ioannidis is a doctoral candidate in Public International Law at the University of Bristol]

Αs of October 20, a Turkish survey vessel, the “Hayreddin Barbaros Pasa”, accompanied by a frigate of the Turkish Navy, has been carrying out seismic surveys within the continental shelf and the Exclusive Economic Zone (“EEZ”) of Cyprus.The area of operarions is very close to block 9, where the Italian oil company ENI is drilling for hydrocarbons on behalf of the Republic of Cyprus. Although these activities have sparked rigorous reactions on the part of the Republic of Cyprus, the “Barbaros” has yet to terminate its operations.

Prior to analyzing the ongoing situation, I’ll begin with a short review of the legal regime of the waters under consideration. According to customary international law and the Law of the Sea Convention 1982 (“LOSC”) a coastal state maintains an inherent right to a continental shelf, which extends up to a distance of 200 nautical miles (“nm”) measured from the coast. In addition, a littoral state is also entitled to claim an EEZ of a breadth of 200nm. In these zones, the coastal state enjoys exclusive sovereign rights for the purpose of exploring and exploiting the natural resources, either living or non-living, in its seabed and subsoil (articles 58(1)(a), 77(1)(2) and 81). Consequently, no other state can set forth assertions over the natural resources in another state’s maritime zones. Nevertheless, in both the continental shelf and the EEZ the freedom of navigation shall not be hindered (articles 58(1) and 78) as those waters, in essence, form part of the high seas. This is a trade-off aiming at striking a balance between the viewpoints of the great maritime powers on the one hand (which were reluctant to concede expansion of state jurisdiction over the high seas) and the smaller states on the other hand (which sought extended maritime rights in order to safeguard the natural resources of their sea waters). Readmore..

Ναυάγησε η εξευμενιστική πολιτική*

P , by

newego_LARGE_t_1101_54406901

Συνέδριο του Κολεγίου Ledra για την κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ

Τη νέα στρατηγική και σημασία της ασφάλειας για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην Κύπρο, ανέλυσαν οι Γιάννος Χαραλαμπίδης, Άντης Λοΐζου και Νικόλας Ιωαννίδης

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΛΥΣΗ της ομοσπονδίας διχοτομεί την κυριαρχία και τριχοτομεί την υφιστάμενη κυπριακή ΑΟΖ

Εκδήλωση υπό τον τίτλο «Πώς η εξευμενιστική πολιτική ναυάγησε στην κυπριακή ΑΟΖ», πραγματοποίησε το Κολέγιο Ledra την περασμένη Τετάρτη στη Λευκωσία. Ομιλητές ήταν ο Δρ Διεθνών Σχέσεων Γιάννος Χαραλαμπιδης, ο Συνταγματάρχης εν αποστρατεία Άντης Λοΐζου και ο υποψήφιος Διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου Νικόλας Ιωαννίδης, οι οποίοι ανέλυσαν την παρούσα κατάσταση υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών εξελίξεων αλλά και από τη σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου. Readmore..

1 2